Fotografie heeft zijn impact. Dat heb ik al mogen merken. En weten dat je dingen vastlegt die gekoesterd zullen worden is een heel dankbaar gegeven.
Het zijn vaak visuele herinneringen naar iets wat voorbij is. Iets dat je meegemaakt hebt maar waar het tastbare van verdwenen is. Maar die herinneringen zijn niet steeds vrolijk. Soms zijn die herinneringen zeer pijnlijk, ruw en niet te beschrijven. Het verlies van je kind is iets wat pijnlijk hard snijdt.
Op zulke momenten is 'Boven de wolken' er. Om herinneringen te maken zodat je deze kan delen met je nieuwe gezin, zodat ze kunnen helpen met het plaatsen van dit grote verlies. Het helpt bij het huilen, bij het terug durven lachen, bij het herinneren en bij het vertellen.
Sinds januari 2020 ben ik één van de 'boven de wolken' fotografen.