Dit ben ik
Hallo, ik ben Joost
Toen ik enkele jaren geleden mijn fototoestel herontdekte had ik geen enkel idee waar dat toestel me allemaal naartoe zou trekken.
Ik begon met het fotograferen van hetgeen rondom mij gebeurde, van wat ik tegen kwam op straat en van wat mijn aandacht trok. Het was vooral fotograferen in vrijheid en het leren kennen van mezelf en welke stijl ik zou opgaan.
Het werd al snel duidelijk dat ik niet de sprookjesfotograaf ging worden zoals je er regelmatig ziet verschijnen. Ik ging naar een stijl met grote contrasten, ‘harde’ beelden die toch een zachte toon hebben, kleurrijk of juist heel krachtig zwart-wit. … moeilijk te beschrijven eigenlijk.
En plots kon ik mijn liefde voor muziek combineren met deze passie. Ik rolde de wereld van de concertfotografie in.
‘first three, no flash’
Ik trok van concertzaal naar concertzaal, van festivals in België naar events in Nederland. Ik belandde zelfs op een kleine preparty in Ibiza.
Ik kreeg de kans om muzikale helden te mogen fotograferen, om ze van heel dichtbij te zien. Ik kreeg de mogelijkheid om op plaatsen te komen waar je niet zomaar geraakt, ik leerde omgaan met druk en deadlines, kwam terecht in een plezante bende van fotografen met eenzelfde passie en leerde vooral omgaan met spontaniteit.
Het gebrek aan controle, het vastleggen van wat de artiest je geeft, en dat allemaal in een hele korte periode. De hoofdregel is niet voor niets: ‘first three songs, no flash’. Dat leerde me los te laten, en als een observator naar mijn onderwerp te kijken.
Spontaneity is a meticulously prepared art
Ik ondervond snel dat ik me niet kon focussen op één thema en hield de waaier wijd open. Ik maakte intussen ook portretten, fotografeerde huwelijken, maakte bedrijfsreportages,…. Maar alles met diezelfde insteek: spontaniteit.
Ik heb het geluk gehad om met super lieve en enthousiaste mensen te mogen samenwerken, ik heb het geluk gehad steeds veel plezier gehad te hebben in mijn reportages, ik heb gewoon heel veel geluk gehad.
Ik leerde mensen kennen, ik mocht ontmoeten, beleven, ervaren, groeien en leven. En intussen verzamelde ik herinneringen, voor de mensen die me erbij gevraagd hebben maar zeker ook voor mezelf.
Een goede foto komt meestal toevallig tot stand. Een goede fotograaf is iemand die weet hoe hij met het toeval moet omgaan
Ik stap nu weer verder in mijn verhaal. Ik wil meer de mens vastleggen; de mens en zijn/haar omgeving.
Ik heb gemerkt welke impact mijn foto’s hebben voor de mensen die ik fotografeer, welke gevoelens dit toch elke keer weer opwekt. Ik heb gemerkt dat mijn ongedwongen stijl ervoor zorgt dat iemand zichzelf kan zijn, ook al is een reportage op zich iets heel ongewoon.
En juist dat helpt om een foto te creëren waar iedereen naar kan kijken en zeggen: ja, zo kennen we je, dit ben je helemaal.
Wedisson Award #94
I’m selected for the 94th collection of the Wedisson Award. What an honour
