Het einde van mijn festivalseizoen is traditiegetrouw Crammerock. Elk jaar zak ik af naar Stekene om daar mijn festivalzomer af te sluiten.
Elk jaar hetzelfde ritueel maar dit jaar was net dat tikkeltje anders. Dit jaar geen Caroline die me vergezelde in de auto, dit jaar ook geen twee dagen maar enkel de vrijdag, dit jaar ook geen zomerse temperaturen, ook geen kicker in de persruimte,… Maar wel opnieuw een oude zetel, goed gezelschap en een pingpongtafel (met sjortouw als net).
Vrijdagmiddag, de scholen zijn nog niet gedaan en ik rij al de parking op. En voor je je afvraagt wat die scholen ermee te maken hebben… Er is op Crammerock een clubtent die een heel jong publiek weet aan te trekken.
Maar dus… Ik reed de parking op, wandelde een heel eind naar het festivalterrein en meldde me aan. Enkele minuten later was ik voorbij de security en installeerde ik me in de pershoek.
15.00 uur. De eerste band mocht de hoofdtent openen. Uberdope, de hiphoppers uit Gent mochten gas geven voor een dikke 100 man. En dat is jammer want ze speelden wel een goeie set. En ook al was er weinig volk, de sfeer zat er wel dik in.
Amper 5 minuten nadat Uberdope gedaan had begon aan de andere kant van dezelfde tent het volgende optreden (die wisselwerking tussen beide kanten zal de rest van de avond hetzelfde blijven).
Tijd voor Black Leather Jacket. Lokale helden want de bandleden werden door het publiek aangemoedigd door luidkeels hun voornamen te roepen. Leuk, tof maar ik ben er niet wild van. Teveel herkenningspunten naar andere bands, of misschien gewoon niet echt mijn ding, geen idee.
Nadat ik die foto’s had afgewerkt trok ik de weide eens op. Een babbeltje slaan met de mensen van de merchandise, een reeksje bonnetjes kopen en plots merken dat de volgende band iets te vroeg begonnen was. Tja, no shit Sherlock, jullie heb ik gemist.
Dan maar wachten op Stef Kamil Carlens. Geen idee wat de organisator dacht om hem te programmeren want dit was de vreemde eend in de bijt. Geen probleem voor mij, ik ben fan, maar het grote publiek bleef jammer genoeg weg. Maar daar trok Stef zich weinig van aan. Een trip langs mooie muziek, ik blijf fan.
De volgende groep wist wel het volk de tent in te lokken: Ronnie Flex. En dat er feest was, daar moet je niet aan twijfelen. Dit was echt op maat van het publiek. Hup hup, dansen moest je doen.
Moest je het nog niet weten, The Van Jets zijn bezig aan hun afscheidstour. En ik denk dat ik ze zelden zoveel gezien hebben op een jaar tijd. Maar daar ben ik niet rouwig om. Ik ben zwaar fan en ik betrap mezelf erop dat ik zit mee te lippen tijdens het fotograferen.
Tijd om iets te eten. En dat het gesmaakt heeft. Eventjes uit de drukte en hier en daar wat bijpraten. Wat praten over muziek en zelfs leuke plannen maken. En zo ben je heel snel opgeladen en klaar om de rest van de avond vrolijk te doorzwemmen; helemaal niet als een snoek op zolder maar eerder als een hert in het bos.
De volgende groep was The Black Box Revelation. En ze hebben gekweekt want ze stonden met 3 op het podium. Een extra geluidje erbij maar voor mij niet echt nodig. Drum en gitaar, meer hebben ze eigenlijk niet nodig.
De headliner van de avond volgde snel. The Vaccines. Ze vuurden de ene hit na de andere af, de zanger trok de meest bizarre gezichten en vervelen deden ze niet. Vreemd dat sommige mensen geen enkel liedje kenden. Och ja, ik heb me geamuseerd.
Het laatste optreden dat ik ging coveren was Bazart. Ik geef toe, ik ben geen fan maar fans hebben ze genoeg. Ze stonden rijen dik en klaar om luid genoeg te gillen. Ja, Bazart deed wat ze moesten doen. Vreemd bewegen op Nederlandstalige muziek en af en toe eens een zwoele blik de tent injagen, confetti deed de rest.
Hierna volgde nog Craig David. Maar deze liet ik vrolijk passeren. Ik moet wel toegeven dat ik hem wel live gezien heb die avond. Het blijft raar om een wereldster naar een Dixie te zien gaan, wel grappig.
Crammerock, één dag. Ik geef wel toe dat ik de tweede dag mis, dat ik mijn gezelschap in de auto heb gemist maar ik heb me wel rot geamuseerd. En volgend jaar opnieuw of breek ik nu echt de traditie en ga ik eens diep in het bos?
De foto’s:
All pictures are ©️ JoostVH Photography