Het is zondagavond 9 februari. Een storm trekt over het land. Rukwinden tot 130 km/u. Ik stap in mijn auto, klem mijn beide handen stevig rond mijn stuur en vertrek richting Brussel.
De weg ken ik intussen al heel goed. Maar de wind maakte de rit anders dan anders. Een zondagavond-file omdat een omgewaaide boom een deel van de rijbaan versperde (op de terugweg dacht een lantaarnpaal hetzelfde te doen), bestuurders die voorzichtiger dan voorzichtig rijden en af een toe eens een laagvlieger (al dan niet door de meewind). Maar over het algemeen minder verkeer op de baan.
Dat zorgde ervoor dat ik mooi op tijd aan de Botanique aankwam. Het was lang geleden dat ik er naar een concert was geweest en dus keek ik er wel naar uit. Ik was er de voorbije jaren al een paar keer geweest om een tentoonstelling te bekijken maar de deuren van de Rotonde, die schitterende zaal, bleven toen steeds dicht.
Deze keer moest ik door het museum naar de zaal. De passerelle was te gevaarlijk door de storm dus was er een noodroute aangelegd. Maar deze minuscule omweg bracht me snel naar De Rotonde.
Lyenn, het solowerk van Frederic Lyenn Jacques stond geprogrammeerd zonder voorprogramma. Hij kwam zijn nieuwe plaat voorstellen: Adrift. En ik heb deze plaat nu al tot één van de kanshebbers van album van het jaar gebombardeerd.
Frederic Lyenn Jacques ken je misschien wel van zijn werk bij Dans Dans, of bij Mark Lanegan band. Maar laat nu net zijn eigen product, Lyenn, zo sterk zijn. De perfecte zaal voor deze muzikant. Dat hoorde ik vele aanwezigen zeggen.
Het optreden begon rustig. Hij zette zich achter zijn piano, haalde even diep adem en plaatste zijn vingers op het klavier. Versterkt en gesterkt door 6 andere muzikanten. Met zijn rug naar het publiek wist hij iedereen rustig vast te grijpen. Hij nam je vast, trok je dichter tegen hem aan om je dan even later weer los te gooien.
Bindteksten heeft hij niet. Een schuchtere dank u wel, merci…. meer moest je niet verwachten. Maar toch gaf hij ons veel tekst. Van piano naar gitaar en terug. Van zacht naar krachtig. Hij greep je plots bij je keel, kneep even heel hard, het publiek snakte naar adem en liet dan weer los. Een luid applaus tot gevolg.
Gedurende zijn optreden werd het applaus luider en enthousiaster. Goed opgebouwd, als een verhaal, als een reis.
Ik heb genoten van dit optreden. Echt wel. Hij wist me te verleiden met zijn muziek, met zijn goed overwogen klanken. Niets teveel maar ook niets te weinig.
En zo kon ik stormachtig terug naar huis rijden. Met tegenwind deze keer en een lantaarnpaal over de weg. Maar met een warm gevoel. #still
©️ JoostVH Photography