Barcelona, stad aan de Costa del Maresme, hoofdstad van Catalonië en dezer dagen een klein beetje stad met rebelse allure.
Ik heb de stad al 2 keer bezocht, de laatste keer was echter 22 jaar geleden. Veel herinneringen had ik niet meer aan die stad. Ik herinnerde me de kolom met Colombus, Nou Camp, het Olympisch stadion, de Ramblas en de Sagrada Familia. Meer bleef er niet echt over. Het werd dus hoog tijd om terug te keren. De dagen tussen kerst en nieuw waren ideaal dacht ik.
De reis begon met de trein. Ik neem niet zo vaak de trein en meestal enkel bij een uitstap. Niets speciaals zo’n treinreis maar met een fototoestel in de hand kijk je toch anders naar de zaken. Dat is bij mij toch het geval.
Van trein naar vliegtuig. Zaventem staat niet stil en evolueert constant. De vlucht naar El Prat kort en zacht. Ik hou wel van vliegen, al ben ik steeds zeer blij als we goed en wel terug op de grond staan.
Maar ik ga hier niet de hele tijd praten over treinen en vliegtuigen. Ik ging naar Barcelona.
De ontmoeting met de stad was mooi, heerlijk warm (en ja, de temperatuur was met 16 graden ook best ok). De lage zon scheen tussen de lanen, schaduwen heersten over de straten.
De eerste dag was aftasten. Het was zoeken naar de weg, zoeken naar oriëntatie maar laat dat nu net zijn wat ik zo graag heb: meegesleurd worden door de straten, doelloos dolen en ontdekken.
De dagen die volgden liet ik me meermaals meeslepen door de geur van de straten, de lokroep van de steegjes. En niet elk steegje gaf hetzelfde veilige gevoel. Ik heb door straten gewandeld waar ik kon slenteren; in andere straten wandelde ik in versnelde pas. Heerlijk om een stad te ontdekken, in al zijn facetten.
Natuurlijk kan je Barcelona niet bezoeken zonder een glimp op te vangen van de Sagrada Familia. Deze kerk is nog steeds een werf, de datum van oplevering is nog lang niet in de buurt. Maar in tegenstelling tot mijn vorige bezoek aan de stad was er nu al veel veranderd. De buitengevel staat nog deels in de steigers, de torens zijn nog in aanbouw, maar de binnenkant is af. Gewoon af.
Mijn bedoeling was zoveel mogelijk toerisme vermijden maar hiervoor maakte ik graag een uitzondering. Het interieur is zo waanzinnig mooi. Pilaren die als een gigantische mikado het dak ondersteunen, kleuren die de grote beuken vullen met licht,… Deze kerk is fantastisch mooi.
Als je in Barcelona bent dan moet je deze kerk bezocht hebben. Echt wel. Het massatoerisme moet je er wel bijnemen.
Ik heb nog een andere kerk bezocht. Minder fotogeniek maar minstens even indrukwekkend: Santa Maria Del Mar. Neem dat in je stadsbezoek ook maar mee. Minder fotogeniek heb ik gezegd, misschien omdat ik er minder gefotografeerd heb. Maar deze kerk ligt in het midden van een super leuke buurt. Je kan dus twee dingen combineren. De toren van deze kerk is wel zeer uniek.
Maar Barcelona is een rebelse stad. En dat is nu meer dan ooit duidelijk. Op het ene plein zie je nog sporen van bombardementen uit het Franco-tijdperk, op het andere plein vermeende bloedsporen van de opstand om de onafhankelijkheid te vieren. Het is duidelijk: Barcelona en Catalonië in het geheel voelen zich anders dan Spanje. En het feit dat politici van hun parlement opgesloten zitten zindert nog diep na.
Op elke straathoek zie je symbolen en opschriften die ernaar verwijzen. Geen grote zaken maar eerder zeer aanwezige subtiele hints. Een kleine vis op straat, een gele doek aan een boom,… overal zie je het terugkomen. Rebels in al zijn subtiliteit.
Ik ga niet veel meer vertellen. Ik ga vooral nog tonen. Een ruime selectie van foto’s onderweg, in de stad, in het park, op de straat, in de steeg,… Barcelona door mijn ogen. Kijk, geniet en ontdek. En laat gerust weten wat je van deze reportage vond.
All pictures are ©️ JoostVH Photography