Ik heb het nog al gezegd, huwelijken heb je in alle vormen en gewichten. Enkele weken geleden stond het huwelijk van Jonas en Bieke op mijn planning. En het beloofde iets speciaals te worden. Een ceremonie in het stadhuis, gevolgd door een intieme lunch om vervolgens een ingekorte fotoreportage te maken en te eindigen in een oude kerk die nu fungeert als feestzaal. Dat het geen routinehuwelijk ging worden was zeker.
Het begon allemaal aan de deuren van het stadhuis. Een meute mensen stond het koppel op te wachten dat voor de gelegenheid een sportauto had geleend. Een brullende entree dus. Het gebrul veranderde snel in gelach, gezoen, gefeliciteer, geknuffel,…. om dan, enkele minuten later in een enorm warme trouwzaal elkaar trouw te beloven. De warmte die al weken in ons land hing had duidelijk de weg gevonden naar dit glazen gebouw.
Maar zo een ceremonie duurt nooit lang. En kon er dus snel afkoeling gevonden worden in de veel koelere inkomhal van het stadhuis. Dat er bubbels waren maakte het nog dragelijker.
Daarna trok het pasgehuwde koppel en de nabije familie naar een restaurant voor een intieme lunch. Ik mocht mee om ook dat in beeld te brengen. Ik kreeg er ‘iets kleins’ voorgeschoteld om te eten. Ik vraag altijd iets kleins om te eten want met een lege maag werken gaat een beetje moeilijk. Maar de kok wist me te vertellen dat ze ‘niet meedoen met iets kleins’. Het werd een gigantische biefstuk. Soms heb ik echt wel veel geluk.
Er werden nog familiefoto’s getrokken in de tuin van het restaurant. Alle mogelijke combinaties passeerden de revue. Nog even een dessert voor de gasten en dan nam ik het koppel mee voor een korte reportage met hun twee.
We trokken het bos in en gingen naar een vervallen sportzaal. Twee mensen fotograferen die elkaar graag zien, het blijft iets fantastisch om te doen. Het is ook altijd een uitdaging want de kans dat ze graag voor de lens staan is meestal klein; de kans dat ze ervaring hebben met een fotoshoot is meestal nog kleiner. Maar dat maakt het natuurlijk leuk en als ik er dan in slaag om ze ongedwongen rond te laten huppelen dan krijg je soms fantastische resultaten.
Maar zoals ik al zei, veel tijd was er niet. We dienden nog een serieuze rit te doen naar de feestzaal. Een oude kerk die ontzegend is en nu gehuurd kan worden als feestzaal. Het klonk niet alleen fantastisch in mijn oren, het was het ook gewoon. Een mooie zaal, een uniek kader, een kleine tuin met sfeerverlichting,… alles was er om een romantische avond te verzekeren. En dat het een groot feest werd dat werd snel duidelijk. Super enthousiaste gasten, ambiance vanaf minuut 1,… . En dan kwam er nog een enorm ludieke diavoorstelling die menig mensen tot tranen toe deed lachen.
Voor mij kwam het einde van mijn reportage in zicht. De openingsdans was voor mij de afsluiter. En wat voor een afsluiter. Twee mensen zien dansen en stralen van geluk. Geluk van hier tot in Tokyo. Dat is toch altijd mooi om te zien. Ik kreeg het er instant warm van.
Maar genoeg gebabbeld nu, tijd voor een overzicht van enkele foto’s:
All pictures are © JoostVH Photography